Zalen
Zaal Vissers is al jarenlang een begrip in de wijde omtrek. Met pijn in het hart is echter de moeilijke beslissing genomen om met de feesten in de zaal te stoppen. Jeanne en Cynthia Vissers blikken terug op een mooie periode.
Jeanne: ‘Toen wij in 1978 in de zaak kwamen, begonnen we met kleine feestjes in het café- gedeelte. Vergaderingen, koffietafels… De mensen wisten ons te vinden. Na de eerste verbouwing in 1980 betrokken we de keuken en kamer erbij. En in 1982 bouwden we de zaal. Het eerste bruidje in de grote zaal was mijn zusje Wilma, die nog altijd meewerkt in de zaak. Vanaf het begin was ons motto: je mag er nooit met de pet naar gooien. Voor de mensen die bij ons een feest gaven, moest het een dag of avond worden die ze nooit meer zouden vergeten. Omdat wij konden bouwen op een vast team dat altijd klaar stond, kwam dit ook altijd goed. Niemand liet verstek gaan op het werk – iets wat heden ten dage niet meer zo vanzelfsprekend is. Ook de kinderen Mark en Cynthia hielpen al vanaf jonge leeftijd mee. Eerst in de keuken, later in de cafetaria en achter de bar. Een onvergetelijke tijd!’
Cynthia: ‘Bruiloftsfeesten op donderdag en vrijdag, orkest- en dansavonden op de zaterdag en zondag; van de cafetaria ging ik gelijk door naar de zaal om ook daar weer aan de slag te gaan. Lange dagen maakten we allemaal, maar altijd met volle inzet en een heleboel plezier! Bovendien was het altijd heel gezellig. Mensen kijken uit naar hun feest en hebben er zin in. Daarom heb ik in de zaal ook altijd met hart en ziel gewerkt. Toch hebben wij ook de tijd zien veranderen. Feestavonden in de zalen worden niet meer zoals vroeger georganiseerd en zoals we voorheen met een vast team konden werken, is dat de laatste jaren veel lastiger geworden. Zeker toen de coronatijd aanbrak, waarin noodgedwongen het een na het andere feest en evenement werd afgezegd. Het gaf mij ook de tijd om de blik te richten naar de toekomst en ik heb de moeilijke keuze gemaakt om te stoppen met de feesten in de zaal. Niet omdat ik er geen zin meer in heb, maar ook om in de weekenden meer bij mijn gezin familie en vrienden te kunnen zijn. Een beslissing waar mijn broer Mark mij volledig in steunt.
Wij danken onze collega’s, maar vooral onze gasten, en zeker ook alle clubs en verenigingen door de jaren heen, voor alle prachtige feesten, evenementen en ontmoetingen in onze zalen en hopen jullie te blijven begroeten in onze cafetaria (annex schepijssalon, medio maart 2021)
